|
.:: Sztuka kurpiowska Sztuka ludowa Kurpiów znalazła swój wyraz przede wszystkim w budownictwie, zdobnictwie, rzeźbie, tkactwie i wycinankarstwie; kultywowane są dawne zwyczaje urozmaicone pieśniami i tańcami, używana jest nadal gwara. Kurpie stanowią pod względem sztuki ludowej teren wyjątkowo ciekawy i wyraźnie odcinający się od reszty Mazowsza. Głównym elementem sztuki ludowej jest tu wycinanka, najważniejsza, obok tkaniny, ozdoba kolorystyczna izby kurpiowskiej. Pod koniec ubiegłego wieku pojawił się w sprzedaży papier błyszczący. Wówczas rozpoczął się gwałtowny rozwój wycinankarstwa. Początkowo były one ząbkowane tylko po brzegach lub z niewielką ilością wycięć w środku. Z czasem technika udoskonaliła się i powstały arcydzieła o wyszukanych wzorach. Po II wojnie światowej zaczęto organizować wystawy wycinanek. Pierwsza odbyła się w Kadzidle w 1947 r. Z innych elementów sztuki ludowej dużą rolę odgrywało dawniej na Kurpiach zdobnictwo w drzewie (słynne kurpiowskie "świątki", zwane tu "osóbkami", "figurkami" lub "wierzbami", spotykane jeszcze gdzieniegdzie przy puszczańskich drogach), plecionkarstwo z korzeni i wyroby ceramiczne.
|
|